Waterlelie (Nymphaea ‘Marliacea chromatella’) 

Herkomst
Deze variant van de bekende inheemse witte Waterlelie heeft een zachtgele bloem.
Het is een kruising met een Noord-Amerikaans soort, waardoor de winterhardheid iets gevoeliger ligt.

Kenmerken
Deze winterharde plant heeft ronde, drijvende bladeren en opvallende lichtgele bloemen, die veel gele meeldraden hebben en heerlijk geuren.
Onder de grote, drijvende bladeren kunnen waterdieren schuilen en ze zorgen tevens voor schaduw.
De grote bloemen drijven op het water en bloeien van juni-oktober.
De bladeren zijn 20-24 cm in doorsnede, de bloemen 12-15 cm.
De bladeren zijn bij het uitlopen roodbruin van kleur en worden later egaal groen.
Na bevruchting ontstaat een ronde zaaddoos met veel zaden daarin.
Deze waterplant kan zowel in een middelgrote als grote vijver worden toegepast en houdt ervan om op 70-100 cm diepte te wortelen.
Deze Franse selectie heeft veel groeikracht en is daarom niet geschikt voor kleine vijvers of waterschalen, die al snel overwoekert zouden raken.
De bloei is zeer rijk.

De Waterlelie komt voor in bekende sprookjes.
Ook worden kikkers vaak afgebeeld op een Waterlelieblad.
De bloemen sluiten zich ‘Savonds en gaan alleen op een zonnige plaats goed open.

Verzorging
Zet deze waterlelie in een vijvermand met kleiachtige grond in de vijver op een zonnige plaats.
In de winter sterven de bladeren af en kunnen dan het beste worden verwijderd, om rotting in het vijverwater te voorkomen.
Wanneer de Waterlelie erg groot wordt dan kan hij gaan drijven, omdat er lucht in de wortels zit.
Het beste kan de wortelkluit dan worden gescheurd en hiervan slechts een klein, jong gedeelte terug worden gezet in de vijvermand, met hierin wat verse vijvergrond.
Wanneer er geen of weinig bloemen komen is dit een teken van voedselgebrek.
Er kan dan een speciale voedingstablet in de vijvergrond worden gestoken.